Blijf jij de leuke dingen doen met je ouders,
dan doe ik de rest

De kinderen (bijna) de deur uit? Grote kans dat je in een fase zit waarin je ouders nu hulp nodig hebben. Of dit nu hulp is bij de administratie, boodschappen, bezoekjes aan de (huis)arts. Feit is dat vaak de rollen zijn omgedraaid. Daar waar zij in het verleden jou bijsprongen met boodschappen doen, op de kinderen oppassen of meehielpen in het huishouden, ben jij nu diegene die bij hen op de stoep staat omdat zij jouw hulp kunnen gebruiken.

Soms ontstaan hierdoor moeilijke situaties. Want in tegenstelling tot bij kleine kinderen, waar jij kunt bepalen en beslissen wat en hoe het gebeurt, zal je bij je ouders moeten overleggen. Bij je kinderen kon je soms kort door de bocht gaan met de uitleg: “omdat ik het zeg!”. Bij je ouders kan je hier niet mee aankomen.

 

Met het ouder worden moeten helaas veel ouders steeds meer zaken opgeven. Vaak omdat fysiek veel dingen niet meer mogelijk zijn. Fietsen, wandelen, radio en of tv luisteren/kijken omdat benen, oren of ogen hen in de steek laten. Of mentaal, omdat sommige dingen niet meer lukken. Bijvoorbeeld de (digitale) administratie. Het moeten opgeven is al enorm moeilijk maar het toegeven dat je dan ook hulp nodig hebt is nog vele malen moeilijker. Want hulp vragen is een deel van je onafhankelijkheid opgeven. Zeker als zij altijd je rots in de branding zijn geweest en zij nu afhankelijk van jouw hulp worden. Daarom zal “omdat ik het zeg” zeker niet werken. Geduld, heel veel tact en soms een leugentje om bestwil zal je veel verder brengen.

Nog lastiger wordt het als je ouders moeten verhuizen. Hun huis wordt veel te groot, ze kunnen huis en tuin niet meer onderhouden. Ze kunnen de trap naar boven naar de slaapkamer niet meer opkomen. Maar in dit huis wonen ze al 40 jaar. En als ze naar een kleinere, praktische woning gaan in de buurt van allerlei voorzieningen, wie regelt dit allemaal? En hoe bepaal je welke spullen meekunnen naar de nieuwe woning? Als zij dit zelf niet meer kunnen bepalen en regelen zullen zij ook hiervoor hulp moeten inschakelen. Hoe kom jij er samen met je ouders uit over wat wel en niet mee mag en kan. Want wat in jouw ogen misschien oude spullen zijn, is in hun ogen nog heel goed bruikbaar en zonde om weg te gooien.

Maar wat doet deze veranderende situatie met je ouder-kind relatie? Deze relatie zal ongetwijfeld onder druk komen te staan. Want daar waar je voorheen regelmatig naar hen toe ging voor een kop koffie zal je nu regelmatig heengaan om allerlei zaken voor hen te regelen. En blijft er dus weinig tijd over voor de leuke dingen om samen te doen. Misschien zelfs helemaal geen tijd. Doordat je voortdurend in de regelstand staat en de zaken zo snel mogelijk wilt afhandelen, verlies je ook sneller je geduld en tact. Dit zal de ouder-kind relatie zeker niet ten goede komen. En dat is, naast het feit dat je ouders al zoveel moeten opgeven, misschien nog wel een groter verlies.

Maar wat als je al deze noodzakelijke regeldingen door iemand anders kan laten doen? Iemand die verstand van zaken heeft, op tijden kan langskomen die schikken voor je ouders en gestructureerd veel zaken kan oppakken en afhandelen voor hen. Zelfs een verhuizing. Iemand die in overleg met hen gaat bekijken welke spullen meekunnen en welke spullen nu echt voor hen belangrijk zijn om mee te nemen naar het nieuwe huis. Uiteraard altijd in overleg en nooit met inbreuk van privacy. Zodat er voor jou en je ouders tijd genoeg overblijft om de leuke dingen te kunnen doen!

Klinkt dit als de oplossing voor de situatie waar jij en je ouders nu in zitten? Als personal organizer kan ik jullie helpen. Bel of mail mij voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

Wil je weten of ik hierin iets voor je kan betekenen? Neem dan contact met mij op. Bel of mail mij met je vraag en we gaan samen kijken wat ik voor je kan betekenen als organizer.

Share This